Królowa Śniegu.

Grudzień. Niedziela. Biało. Jedziemy na wieś. Palimy ognisko, temperatura spada. 

Jest pewnie około 25 stopni poniżej zera. Co najmniej rześko. 

Biegniemy z sankami, dzieckiem i wymyśloną na wszelki wypadek 

Królową Śniegu, która odważnym daje czekoladę. Opłaciło się.

Dochodzimy do kanałku. Między lasem a lasem samotne gospodarstwo.

Biegają psy. Ktoś macha do nas.To Babcia Sąsiadka na Rowerze. 

Mieszka tu z synem i ilością psów, która rośnie. 

Zaprasza na herbatę ale my w pośpiechu. Ściemnia się.

Wychodzi syn M. i mówi, że coś ma. 

Na chwilę zamarłam. Ubił zające? Ale niepotrzebnie. 

Przynosi ogromne poroże jelenia. Wspaniałe. Znalazł dzisiaj.

Stoi uśmiechnięty, omotany toną ubrań, z papierosem w zębach.  

I tym porożem na tle surowego, białego pola. Piękne. 
Pocztówka z Kazachstanu. Biegniemy do domu.